oktober 2012
Eva moet even wachten. Eva is de hoofdpersoon van het verhaal waaraan ik nu al langer dan een jaar met een zekere regelmaat aan werk. Het is Kinderboekenweek en dan komt het er niet van, van
schrijven. Dan moet er worden voorgelezen, of gesigneerd zoals vandaag in boekhandel De Mandarijn in Gorinchem.
Ik zit aan een boekentafel waar later in de week ook Thé Tjong-Khing en Marit Tornqvist zullen zitten. Eigenares Liesbeth den Otter zegt heel blij te zijn dit jaar ons te hebben kunnen strikken.
Ze is een unverfroren fan, van ons alledrie, en ze wordt niet moe De Vuurtoren aan te prijzen, een van haar lievelingsprentenboeken.
Het regent en de klanten druppelen maar mondjesmaat binnen. Jos is er een van. Jos weet dat ik er ben, hij komt een handtekening halen in De man in de wolken.
Hij heeft het boek eerder die week al gekocht en ook al gelezen. Een mooi verhaal, vindt hij. Voor hem gaat het verhaal van de man en de schilderij op de berg er vooral over dat
je je niks van wat anderen zeggen moet aantrekken, je moet je eigen koers varen. De man in de wolken lukt het niet. Als een vreemdeling hem zegt dat het schilderij heel veel geld waard is, raakt
hij van slag. Hij had zich er niets van aan moeten trekken, vindt Jos.
Barbara en Selma zijn twee vriendinnen op leeftijd en willen elkaar een boek van mij cadeau doen. Ik vertel wat over de boeken en ze vallen allebei op Verdriet is drie sokken. In het ene
boek schrijf ik Voor Selma van Barbara en in het andere Voor Barbara van Selma. Bij de kassa laten ze het keurig inpakken. Straks gaan ze het thuis uitpakken en ze beloven me
volkomen verrast te zullen zijn met de inhoud.
Een oma wil Bij ons in de straat kopen voor haar kleinkind, Katherine met een K. Ze is nog maar twee jaar, zou ze het begrijpen? Niet alles, zeg ik maar wel genoeg.
De ‘vorstelijke onderkin’ die ik de koningin van de straat heb gegeven zal de kleine Katherine niets zeggen, voor haar zit de lol in het portret van de koningin ,en dat ik haar heb omschreven als
Dikke Dame, met hoofdletters.
Ik heb het naar mijn zin in de winkel, met de één-op-één contacten met de klanten, nu eens een kind dan weer een volwassene. Morgen heb ik weer twee keer een klas kinderen voor me. Ook
leuk, maar anders leuk en hopelijk niet te voorspelbaar leuk.