februari 2014
Ik kocht het boek in boekhandel Zur alten Post in Brigg, Zwitserland. Niet om het verhaal, dat kende ik: Heidi, in de flaptekst omschreven als 'zeitlos wie ein Märchen, wie die
Berge, in denen Heidi gelebt un die heute so aussehen wie damals.
Ik kocht het boek om de illustraties, prachtige ingekleurde prenten in scraperboard van Hannes Binder. Een techniek waarvan het resultaat enigszins doet denken aan etsen of gravures .Een
tijdrovende techniek wist ik van Annette die twee boeken in deze techniek heeft geïllustreerd De bastaardprins van Elizabeth Wein en Leen, een boek van ons samen.
Pas onlangs kwam ik erachter dat het boek dat ik had gekocht niet de oorspronkelijke versie van Heidi is, van Johanna Spyri, maar een hervertelling van de hand van de Zwitserse schrijver Peter
Stamm. Onbegrijpelijk dat ik dat nu pas heb ontdekt, zo'n drie jaar later, want dezelfde dag dat ik Heidi aanschafte, kocht ik van Peter Stamm ook Ungefähre Landschaft. Dat boek was mijn
eerste kennismaking met Stamm van wie ik inmiddels zeven boeken heb gelezen. Wat mij vooral aanspreekt is de wijze waarop hij bijna afstandelijk over zijn hoofdpersonen schrijft en toch weet te
raken.
Ik moet ongetwijfeld door zijn aanpak zijn beïnvloed toen ik begon aan mijn debuutroman voor jongeren. Zo doe je dat, zo voorkom je dat je hoofdpersoon als een Überpuber van uitroepteken naar
uitroepteken rent. Dat was gelukt, maar uit angst een larmoyant puberverhaal te schrijven, was ik doorgeslagen naar de andere kant en hield ik mijn hoofdpersoon zover op afstand dat de lezer er
niet meer door werd geraakt. Met dit in mijn achterhoofd herschreef ik het verhaal en ik voelde dat het beter was. Het was precies wat mijn verhaal nodig had.
Een scheutje Heidi.