Schrijverslogboek 16: debiel

3 september 2014
Er sprong een kubus uit de envelop. Het bleek een uitnodiging te zijn voor het kinderboekenbal van het CPNB in het Spoorwegmuseum. Op twee vlakken van de kubus staat een afgevinkte chequelist met de volgende activiteiten: snoep eten, limonade drinken, lekker dansen, schrijvers ontmoeten, met zijn allen zingen, leuke workshops volgen, taart eten, verhalen beluisteren, cadeautjes krijgen, rondrennen, ijsje eten, handtekeningen scoren, op de foto gaan.
Ik voel me niet aangesproken. Ik lees de bijgevoegde kaart waarvan de aanhef luidt: Geachte Feestneus, en waarin wordt opgeroepen  alvast de feestjurken, de lolbroeken, de kleurige party-outfits en de feesthoedjes te verzamelen. Ik voel  me nog steeds niet aangesproken. Dan lees ik het volgende lees:  Volwassenen! Ook voor u is het feest.
Ik zou me aangesproken moeten voelen. Ik ben een volwassene, ik ben schrijver en de 60ste editie van de Kinderboekenweek is zeker een feestje waard.
Maar een feestje  voor wie?
Ik heb het de CPNB niet gevraagd, maar ik denk het antwoord te weten: voor allebei, meneer Meinderts. Voor kinderen én volwassenen. We sluiten niemand buiten!

Buitengesloten voel ik me niet, maar wel aangesproken alsof ik een debiele kleuter ben. Voorbeeldje? Er gelden huisregels op het bal vermeldt de jolige uitnodiging, waarna een aantal ongetwijfeld grappige bedoelde regels volgt. Ik noem er twee:

- U weet alles van treinen en uw zolder is een modeltreinenparadijs. Praat er niet te luid over, want het maakt anderen jaloers.
- Laat kinderen vanavond voorgaan. Natuurlijk wilt u ook in de achtbaan, maar kinderen hebben voorrang. En soms vinden ze het fijn om alleen met leeftijdgenoten te zijn.

Zucht.
Omdat je voor kinderen schrijft, schijn je als kind te moeten worden aangesproken. Of ik naar het kinderboekenbal ga?  Jazeker, maar ik acht het niet uitgesloten dat ik die avond een buil zware shag leeg paf, anderhalve fles Ierse whisky leegdrink en elke feestneus die om een handtekening loopt te jengelen een rotschop geef.
Tja wie als debiel wordt behandeld, gaat zich als debiel gedragen.