oktober 2015
Ik liet H. de cd van De liedjesatlas horen en we dronken er wat bij.
Mooi, zei hij. En wat ging ik nu doen.
Tja.
Ik wil al heel lang een vervolg schrijven op Het raadsel van de rode draad. Maar het komt er maar niet van. Ik schreef het boek in 1989, een verhaal over twee beren, Ada en Zebedeus,
die, een rode draad volgend, elkaar vinden in een luchtballon.
Waar varen ze heen, op die vraag wil ik antwoord, maar iets weerhoudt me ervan op zoek te gaan.
Iets? vroeg H.
Iemand, bekende ik. Ada.
Ik wil het verhaal wel schrijven, maar Ada zit in de weg. Zebedeus moet alleen op reis. Ada wil te graag. Zebedeus niet, die zit het liefst thuis bij de open haard te mijmeren en juist daarom wil
ik dat hij in zijn eentje wegvaart in de ballon.
Gooi Ada de mand uit, adviseerde H.
Ze is ballast. En ballast moet overboord.