januari 2018
Waarin Arjan Peters in de Volkskrant Open ogen besprak, de nieuwste dichtbundel van Remco Campert, geëngageerde en hoogst actuele gedichten die ‘zich ergens onderweg tussen protest en
poëzie ophouden.’
Ik zag een jongetje zitten
verwezen op een stoeltje
bedekt met bloed
en asgrauw puinstof
onder een huis weggehaald
met bommen bestookt
door Assads moordenaarstroep
dit gedicht helpt hem niet
maar het is genoteerd
De oude dichter is 88 jaar, zijn fysieke wereld niet groter dan zijn huis, of hooguit een schuifelend blokje om. Hij kijkt tv en leest de dood & verderfberichten in de krant. De Tweede
Wereldoorlog echoot in de beelden en berichten door, hij herinnert zich Jan Campert, zijn vader.
Al zal het Camperts tijd wel duren, hij kijkt niet weg, maar noteert. Met open ogen.