januari 2010
Waarin ik midden in de nacht wakker werd met een wijsje in mijn hoofd: Dat is het lekkere van Albert Heyn. Ik kreeg het zinnetje niet uit mijn hoofd en heb de rest van de nacht wakker
gelegen.
Waarin ik in de trein van Utrecht naar Arnhem Prins Peper van de Congolese schrijver Alain Mabanckou heb uitgelezen en vervolgens in de coupé heb achtergelaten. Niet omdat ik het boek
niet mooi vond, maar juist omdát ik het boek mooi vond en het een nieuwe lezer gunde, beter dan het met de rug naar me toe een plek in mijn boekkast te geven.
Waarin Aart Staartjes jammerlijk overleed, een paar dagen na te zijn aangereden in zijn brommobiel. Het had een scene uit Sesamstraat moeten zijn, dan zou hij als Meneer Aart van het asfalt zijn
opgestaan en mopperend het stof van zijn kleren hebben geklopt.
Helaas, het leven is dan wel een verhaal maar niet altijd een sprookje.