Toetje
heette mijn vorige stukje op Schrijfblok, een vrolijke titel boven een naar verhaal over plotseling onwel worden en met loeiende sirene naar het AMC vervoerd worden.
De dag erop slingerde ik het via Twitter (2.266 volgers) en Facebook (1.386 vrienden) onnadenkend de wereld in, vergezeld van een onheilspellende foto van mezelf, liggend in een
ziekenhuisbed.
Het was geenszins mijn bedoeling mijn volgers & vrienden de stuipen op het lijf te jagen (sorry!) en ook niet de bedoeling medelijden op te wekken, maar het gebeurde wel.
Mijn bericht leverde 203 reacties en 165 opmerkingen op, waarin ik van harte beterschap werd gewenst (dank, dank). Zoveel respons op één bericht leveren over het algemeen alleen kattenfilmpjes
op.
Ik geneerde me aanvankelijk dood, het bericht weghalen durfde ik niet, mijn volgers & vrienden zouden nog denken dat ik echt dood was.
En ach, toen ik eenmaal gewend was aan al die hartverwarmende beterschapswensen (nogmaals dank), betrapte ik me erop dat ik eigenlijk wel leuk vond en besloot ik het medeleven te beschouwen als
een gevalletje van de levenden niets dan goeds.