René ten Bos, filosoof en hoogleraar aan de Radboud Universiteit Nijmegen,
stelt in de Opinie & Debat pagina van de Volkskrant van vrijdag 11 november dat de mens zich wil ‘vergapen aan het schone’ en bereid is ‘al het lelijke daarvoor te trotseren. Dus
kijkt de voetballiefhebber ondanks de doden en mensenrechtenschendingen vanaf volgende week naar het WK in Qatar.’
Speak for yourself, was mijn reactie. Een filosoof zou moeten weten dat dé mens, en dé voetballiefhebber niet bestaat. Die zijn er in soorten en maten. Ik ben een mens en ik ben een
voetballiefhebber, maar ik ga me vanaf volgende week niet vergapen aan het WK, ik ben niet bereid om de dood van 6500 arbeidsmigranten te trotseren.
Ik ga niet kijken, en ik ben niet de enige die de ethiek boven de esthetiek stelt. In gesprekken met vrienden, alle voetballiefhebbers, bleken er meer te zijn die het bloed-aan-de paaltoernooi
aan zich voorbij laten gaan.
Er waren er ook die tegenwierpen: Ach, er is aan elk land wel wat aan te merken, dan kun je nooit meer een toernooi organiseren, ook in Nederland niet, wat dacht je van de slachtoffers van de
toeslagenaffaire?
Klopt, er is op elk land wel wat aan te merken, maar wat het WK in Qatar betreft, en dat maakt het in mijn ogen anders, is dat de dood van de 6500 arbeidsmigranten rechtstreeks het gevolg zijn
van binnenhalen van het WK door Qatar. Ze zijn in aanloop naar het WK gestorven tijdens het bouwen van de stadions en de noodzakelijke infrastructuur als wegen en hotels.
In 1978 boycotten Neerlands Hoop in Bange dagen het WK in Argentinië, Erik van Muiswinkel riep in 2008 op niet naar de Olympische Spelen in China te gaan, nu ben ik geen cabaretier, toch
wil ik een bescheiden statement maken door op de tijden waarop het Nederlands Elftal speelt op Instagram via een livestream integraal voetbalgerelateerde boeken voor te lezen, te beginnen met
Stapelbedbroers. Luister je mee? Hashtag: ik kijk niet.