Bas en Jaap, het homostel uit mijn prentenboek Stork, heten in de
Engelse vertaling Sebastian en John. De vertaling was gemaakt om buitenlandse uitgevers die de Nederlandse taal niet machtig zijn te interesseren voor het verhaal van Stork (in het Engels
Stuart), een gepensioneerde ooievaar met geheugenverlies die geen idee heeft bij wie hij zijn baby moet afleveren en op goed geluk bij willekeurige gezinnen aanklopt met de vraag: Hebben jullie
een baby besteld?
Een Chinese uitgever wilde het boek heel graag uitgeven, maar had moeite met het homostel: Kon de ooievaar niet aan hun deur voorbijgaan? Twee mannen die een kind adopteren past niet in de
Chinese maatschappij. Als Annette Fienieg, de illustrator van Stork, en ik bereid waren Sebastian en John uit te gummen, kon het contract voor de Chinese Stork worden getekend. Stonden we
daarvoor open?
Nee dus.
Ooit vertelde een Nederlandse collega-schrijver me over twee van zijn boeken die in China waren verschenen en wat hij daaraan overhield. Van het ene boek kon hij bij de plaatselijke Chinees
nummer 31 van de menukaart bestellen, van het andere boek kon hij het restaurant kopen.
Annette en ik zullen nooit te weten komen wat we zouden gaan verdienen aan een Chinese Stork, een Foe Yong Hai voor twee personen of een heel restaurant.