Voor altijd vandaag

Voor altijd november

Hier zit ze, mijn moeder op een terrasje aan zee
ze warmt haar handen aan een kop hete thee.
Het was in november de zon stond al laag
nog één keer de zee zien in Kijkduin bij Den Haag.

Mijn lieve moeder van zondag en soep
u verzachtte mijn pijntjes met pleisters en snoep.
Mijn lieve moeder, u nam me op schoot
En zei ach jongen wat word je al groot.
U lag van mij wakker, ik deed u verdriet
u bleef van me houden al begreep u me niet.
Mijn lieve moeder, van rust en van rein
mijn  vuile wasgoed hing u nooit aan de lijn.
Mijn lieve moeder van kreukvrij en strak
u streek alle vouwen rimpelloos glad.

Waar is het meisje dat u ooit was
u staat in een lijstje gevangen in glas.
Naast u staat vader, hij lacht ergens om
hij stierf in uw armen u vroeg niet waarom.
Mijn lieve moeder u brak niet, u boog
hield alleen in de keuken de theedoek niet droog.

Het Ave Maria zong mijn zus bij haar kist
de aarde rook herfstig naar regen en mist.
‘t Is diep in november de aarde opent haar schoot
wiegt nu mijn moeder voor de duur van haar dood.
 Voor altijd november voor altijd vandaag
voor altijd mijn moeder in Kijkduin bij Den Haag.

Uit: Voor altijd vandaag
Hoogland & Van KLaveren 2022

Bundel gedichten met sjabloondrukken van Annette Fienieg.