In het katern Boeken & Wetenschap van De Volkskrant van zaterdag 6 januari laat de redactie weten op welke boeken in 2024 zij zich verheugt. Pjotr van Lenteren kijkt reikhalzend uit naar o.a. De grote vloed van Sjoerd Kuyper, ik reikhals mee. Waar het mijn eigen boeken betreft kijk ik vooral uit naar De wonderlijke wereldreis van Zebedeus, de gewijzigde, ingekorte, uitgebreide, verbeterde en opnieuw geïllustreerde versie van het bijna gelijknamige boek uit 1993, mede mogelijk gemaakt door...
Haalde ik in oktober ’s avonds op weg naar de Onze Lieve Vrouwe kerk mijn rozenkrans uit het bruine etuitje en hield ik de roze kralen onder het licht van een straatlantaarn, veranderde roze in blauw, de kleur van de Moeder Gods. Een wonder! Ook het witwassen van mijn ziel beschouwde ik als een wonder, de biechtstoel als wasserette. En om mijn schoongewassen zieltje zo lang mogelijk rein te houden, liep ik het liefst alleen naar huis en niet in gezelschap van vriendjes of broertjes, daar...
Voor China was 2023 het jaar van het konijn, voor mij als schrijver het jaar van de beer, voor politiek Nederland het jaar van Geert de wolf in schaapskleren. Er is geschreven, voorgelezen en herdrukt. Hoogtepunt was het verschijnen van Zebedeus en de het ganzenbord van Wisse, veertig jaar na Mooi meegenomen, mijn debuut uit 1983. Hoogland & van Klaveren verraste mij en illustrator Annette Fienieg met naast de reguliere uitgave ook een gelimiteerde luxe-editie van het ganzenbordboek. Het...
In spring/het leven in,/een zee van tijd van jou, is de tweede strofe van een welkom-in-het leven-versje uit Verdriet is drie sokken. Zo nu en dan wordt me toestemming gevraagd de tekst te mogen gebruiken voor een geboortekaartje. De zee van tijd die ik in het gedichtje elke nieuwe wereldburger toewens, is niet voor iedereen weggelegd, neem alleen de duizenden kinderen in Gaza al, zij zijn hardly been born en meteen al busy being dying (vrij naar Bob Dylan). Vergeleken met deze kinderen had...
Er stond nog één klassenbezoek in de agenda, aan basisschool Schateiland in Utrecht, aan twee groepen zeven. Ondanks de decemberdrukte was mijn bezoek goed voorbereid, er was voorgelezen uit Naar het noorden, mijn boek over de Hongerwinter. Best pittig, zei de een van de leerkrachten. Ik sprak er met de kinderen over en vertelde ze dat ik nu eens de wereld toelaat in mijn verhalen, dan weer de wereld op veilige afstand hou en las ze voor uit Zebedeus en het ganzenbord van Wisse, een...
Ik zou gisteren in het Stadsklooster in Utrecht vertellen over en voorlezen uit Zebedeus en het ganzenbord van Wisse. Zou, want in de voorverkoop waren maar drie kaarten verkocht, te weinig om het door te laten gaan. Een lesje in nederigheid en een optater voor mijn ego, dat gelukkig dezelfde dag nog enigszins werd uitgedeukt toen ik las dat Het Parool Zebedeus en het ganzenbord van Wisse had opgenomen in het eindejaarlijstje van de beste vijf kinderboeken van 2023. Dat mijn boek ontbreekt op...
Eén oorlog tegelijk, wenste Jeroen van Merwijk de wereld toe. De wereld is doof en Jeroen is dood. We vechten elkaar de tent uit en brandschatten de aarde, eigen belang eerst, het is me droef te moede, de mensheid is een mislukte diersoort. Laten we er maar mee ophouden, we geven nog één feest, iedereen zuipt en vreet en naait, wil de laatste mens het licht uitdoen. De wereld aan de mieren. En toen las ik in Trouw een interview met filosoof Ingrid Robeyns, auteur van Limitarisme. Pleidooi...
Behalve dat er donderdag twee goudhaantjes neerstreken in de taxus in de voortuin, was het een volkomen kutweek: Extreemrechts won de verkiezingen, de Partij Van het Verbod op Islamitische scholen, moskeeën, de Koran en hoofddoekjes, de partij die journalisten allemaal tuig vindt, de partij die de publieke omroep wil verbieden, die het Klimaatakkoord aan de laars lapt, die een hek om Nederland wil zetten, die partij is sinds afgelopen woensdag met 37 zetels de grootste partij van Nederland....
Er was eens boze witte wolf die luisterde naar de naam Geert, Geert de Wolf. Op een dag klopte hij aan bij de familie Schaap. ‘Wie daar?’ ‘Doe open,’ riep hij. ‘Ik ben het Geert de Wolf, ik vreet ik jullie allemaal op.’ ‘Zie maar dat je ons krijgt,’ riepen de schapen. ‘Jij komt er bij ons niet in!’ De aanhouder wint, dacht Geert en opnieuw klopte hij aan, iets harder nu. ‘Doe open, stinkschapen!’ schreeuwde hij. Dit keer gaven de schapen niet eens antwoord. De wolf zou...
Hoor ons roepen, O Moeder aller Smarten, wij roepen tot U: grijp in, uw zonen staan elkaar naar het leven, trek ze uit elkaar en zeg hen: ‘Het kan me niet schelen wie er is begonnen. Ophouden! Allebei! Nu!’